Een zomerkamp—normaal gesproken een veilige plek waar kinderen onbezorgd plezier maken en waardevolle herinneringen creëren—is voor sommigen in Brant Lake Camp veranderd in een nachtmerrie. De traumatische ervaringen die zij daar hebben doorgemaakt, hebben diepe fysieke en psychische littekens achtergelaten en vragen om een grondige en broodnodige evaluatie van het beleid en toezicht binnen het kamp.
In 2018 bracht het medium Air Mail, na eigen onderzoek, ernstige vermoedens van seksueel misbruik binnen Brant Lake Camp onder de aandacht. Ze namen contact op met de uitvoerend directeur van het kamp, Richie Gersten, om hem te waarschuwen voor mogelijk misbruik. Ondanks de ernst van het signaal, reageerde Gersten slechts met een beleefd dankwoord en de belofte dat er actie zou worden ondernomen. Wat toen nog niemand wist, was dat die belofte leeg zou blijken.
Twee maanden later kwam de waarheid op pijnlijke wijze naar buiten: een 9-jarige jongen stuurde een brief vanuit het kamp waarin hij beschreef hoe hij seksueel misbruikt was door Dylan Stolz, een leraar die al 33 jaar op Brant Lake werkte. De ouders van de jongen dienden een klacht in, wat leidde tot een politieonderzoek. Dat onderzoek bracht tal van eerdere meldingen over Stolz aan het licht.
De ernst van de zaak gaat echter verder dan het gedrag van één individuele medewerker. De kern van het probleem ligt in de schokkende nalatigheid van de kampdirectie, die ondanks herhaalde signalen weigerde op te treden en Stolz bleef toestaan met kinderen te werken. Deze laakbare houding voedt een cultuur van stilzwijgen die kinderen in gevaar brengt.
Wat de situatie nog schrijnender maakt, is dat Stolz niet het enige geval was. In dezelfde e-mail van april 2018 meldde Air Mail ook dat een andere medewerker, Emmanuel “Mani” Cadet, jongere mannelijke begeleiders seksueel had geïntimideerd. Toch keerde Cadet, na slechts een jaar afwezigheid, terug naar het kamp—waar hij zelfs met trots werd onthaald. Dit patroon wijst op een verontrustende cultuur binnen Brant Lake Camp, waar meldingen van misbruik genegeerd worden en daders welkom blijven.
Stolz zit momenteel een gevangenisstraf van 4,5 jaar uit voor 27 aanklachten wegens seksueel misbruik. Tegen het kamp lopen op dit moment drie rechtszaken.
Kamp Blijft Beschuldigingen Ontkennen
Wat het leed nog groter maakt, is de kille reactie van Brant Lake Camp op de beschuldigingen. Het kamp wuift de meldingen weg en stelt zelfs dat het slachtoffer—een weerloos kind—zelf verantwoordelijk was en beter had moeten opletten voor het gedrag van de dader. Daarnaast weigert het kamp elke schuld te erkennen, waarmee het zich onttrekt aan verantwoordelijkheid en een sfeer van ontkenning in stand houdt.
Wat misschien wel het meest verontrustend is: Brant Lake Camp is nog altijd operationeel, alsof er niets is gebeurd. De verantwoordelijkheid ligt dan ook niet alleen bij het kamp zelf, maar ook bij ouders die ondanks de bekende aantijgingen hun kinderen blijven sturen.
De tijd van zwijgen en wegkijken is voorbij. De beweging #StopBrandLakeCamp is een noodkreet voor gerechtigheid, verantwoording en een herziening van beleid en toezicht. Samen moeten we ervoor zorgen dat instellingen die voor kinderen zorgen hun veiligheid boven het beschermen van daders stellen. Onze kinderen verdienen niet minder dan dat.
