In een wereld waar onze hoop en verwachtingen vaak draaien om vooruitgang en welvaart, bestaat er een onheilspellend en wijdverbreid probleem dat vaak verborgen blijft in de schaduw: geweld tegen kinderen. Het is een onderwerp dat we niet kunnen negeren, omdat het het leven raakt van onze meest kwetsbare leden en ons oproept hun rechten en veiligheid te beschermen.
Wat is geweld?
“Geweld” wordt begrepen als “alle vormen van fysieke of mentale agressie, letsel of misbruik, verwaarlozing of nalatige behandeling, mishandeling of uitbuiting, inclusief seksueel misbruik” (Verdrag inzake de Rechten van het Kind, 2011).
Ruim dertig jaar geleden, in 1997, erkende de Wereldgezondheidsorganisatie (WHO) geweld als een wereldwijd volksgezondheidsprobleem en als een prioriteit voor preventie. Tegenwoordig werpt dit probleem zijn schaduw over elke uithoek van de wereld, waarbij geen enkele samenleving of kind wordt gespaard.
Alle vormen van geweld tegen kinderen, van lichamelijke straf door ouders tot ongewenste seksuele avances, zijn niet alleen moreel onaanvaardbaar, maar ook een fundamentele schending van de mensenrechten van elk kind. Een belangrijke reden waarom geweld tegen kinderen vaak verborgen blijft, is de terughoudendheid van veel slachtoffers om hun misbruik te melden, hulp te zoeken om ermee om te gaan, of maatregelen te nemen om zichzelf te beschermen tegen verdere slachtofferschap.
Statistieken
- Wereldwijd gelooft meer dan 1,1 miljard verzorgers, oftewel meer dan één op de vier, dat fysieke straf een noodzakelijk middel is om kinderen te disciplineren.
- Slechts 9% van de kinderen onder de vijf jaar woont in landen waar lijfstraffen thuis volledig verboden zijn, wat betekent dat ongeveer 607 miljoen jonge kinderen zonder volledige wettelijke bescherming zijn.
- Elke 7 minuten sterft ergens ter wereld een tiener door geweld.
Landen waar alle lijfstraffen bij kinderen verboden zijn, ook thuis:
| Год | Страна |
|---|---|
| 2020 | Japan, Seychelles |
| 2019 | Georgia, South Africa, France, Republic of Kosovo |
| 2018 | Nepal |
| 2017 | Lithuania |
| 2016 | Mongolia, Montenegro, Paraguay, Slovenia |
| 2015 | Benin, Ireland, Peru |
| 2014 | Andorra, Estonia, Nicaragua, San Marino, Argentina, Bolivia, Brazil, Malta |
| 2013 | Cabo verde, Honduras, North Macedonia |
| 2011 | South Sudan |
| 2010 | Albania, Congo, Kenya, Tunisia, Poland |
| 2008 | Liechtenstein, Luxembourg, Republic of Moldova, Costa Rica |
| 2007 | Togo, Spain, Venezuela, Uruguay, Portugal, New Zeland, Netherlands |
| 2006 | Greece |
| 2005 | Hungary |
| 2004 | Romania, Ukraine |
| 2003 | Iceland |
| 2002 | Turkmenistan |
| 2000 | Gemany, Israel,Bulgaria |
| 1999 | Croatia |
| 1998 | Latvia |
| 1997 | Denmark |
| 1994 | Cyprus |
| 1989 | Austria |
| 1987 | Norway |
| 1983 | Finland |
| 1979 | Sweden |
Bron: End Corporal Punishment
Wereldwijde vooruitgang en blijvende uitdagingen
Daarnaast zijn de gevaarlijkste plekken voor tienerjongens en -meisjes verspreid over verschillende continenten, waaronder Syrië, Irak, Afghanistan en Zuid-Soedan.
Opmerkelijk is ook dat slechts 60 landen wereldwijd wetten hebben ingevoerd die lijfstraffen thuis volledig verbieden, waardoor meer dan 600 miljoen kinderen onder de vijf jaar geen volledige wettelijke bescherming genieten.
Tegelijkertijd zijn er 15 landen waar lijfstraffen niet volledig verboden zijn in welke situatie dan ook, ook niet als straf voor een misdrijf. Deze landen zijn onder andere Barbados, Botswana, Brunei Darussalam, Dominica, Maleisië, Maldiven, Mauritanië, Nigeria, Pakistan, Saoedi-Arabië, Singapore, Somalië, de Staat Palestina, Tuvalu en Tanzania.
Onderwijsinstellingen, die een veilige leeromgeving voor kinderen moeten bieden, lopen achter bij het invoeren van wetten tegen geweld. Schokkend genoeg wonen ongeveer 732 miljoen schoolgaande kinderen – de helft van alle 6- tot 17-jarigen wereldwijd – in landen waar ze geen wettelijke bescherming hebben tegen lijfstraffen op school.
Geweld tegen kinderen wordt vaak gerechtvaardigd als noodzakelijk of onvermijdelijk. Het feit dat kinderen de daders vaak kennen, het onderschatten van de schadelijke gevolgen van geweld en de angst voor vergelding zorgen ervoor dat veel geweld niet wordt gemeld. Deze cultuur van straffeloosheid en langdurige blootstelling aan geweld kan het normaliseren van geweld voor slachtoffers betekenen, waardoor preventie en interventie extra moeilijk worden. Toch blijft het verzamelen van uitgebreide data over alle vormen van geweld de cruciale eerste stap om dit diepgewortelde probleem aan te pakken.
De vraag blijft: kunnen we echt een einde maken aan geweld tegen kinderen wereldwijd?
Elk kind heeft het fundamentele recht om beschermd te worden tegen geweld, ongeacht of dat geweld van ouders, leraren, vrienden, partners of vreemden komt. Alle vormen van geweld tegen kinderen, ongeacht aard of ernst, veroorzaken schade. Bescherming betekent niet alleen zorgen voor kinderen die slachtoffer zijn van geweld, maar ook het voorkomen van alle vormen van geweld tegen elk kind.
Het voorkomen van geweld tegen kinderen is een gedeelde verantwoordelijkheid die bij ons allemaal ligt. Het is onze plicht om de meest kostbare leden van onze wereldwijde familie te beschermen. Samen kunnen we werken aan het beëindigen van deze stille epidemie en een wereld creëren waar elk kind kan opgroeien zonder geweld, angst en leed.
