De COVID-19-pandemie leidde tot een onverwachte daling in het aantal meldingen van kindermishandeling. Maar is dat werkelijk goed nieuws voor kwetsbare kinderen? In dit artikel onderzoeken we de cijfers, onderliggende oorzaken en de gevolgen voor de kinderbescherming in deze uitdagende tijden.
Cijfers uit Washington D.C. en de VS tussen 2019 en 2021
Laten we beginnen met een vergelijking van meldingen van kindermishandeling in Washington D.C. tussen 2019 en 2020, gevolgd door landelijke cijfers inclusief 2021.
Meldingen bij Amerikaanse hulplijnen voor kindermishandeling (geselecteerde maanden):
Verdere analyse (2019–2021):
In de eerste maanden van 2021 is er een opvallende afname zichtbaar in het aantal meldingen van kindermishandeling. Maar deze afname betekent niet automatisch dat er minder mishandeling plaatsvindt of dat kinderen veiliger zijn. Integendeel, het wijst op een verontrustende trend: kinderen waren minder zichtbaar en daardoor minder in beeld bij melders, zoals leerkrachten.
De impact van de pandemie op kinderbescherming
De pandemie had grote gevolgen voor de vangnetten waarop miljoenen kinderen vertrouwen. Scholen, buurten en familie-omgevingen, normaal belangrijke signaleringsplekken, vielen tijdelijk weg.
Aan het begin van de pandemie kwamen essentiële processen stil te liggen: familierechtzaken werden uitgesteld, hulpverleners konden moeilijker gezinnen bezoeken, en het aantal meldingen bij hulplijnen daalde drastisch.
De cruciale rol van leerkrachten
Leerkrachten spelen een sleutelrol in het signaleren van kindermishandeling. In 2019 kwam maar liefst 21% van alle meldingen van onderwijsprofessionals. Leraren, coaches, schoolverpleegkundigen en andere medewerkers zijn wettelijk verplicht vermoedens van mishandeling of verwaarlozing te melden. Ze zien kinderen dagelijks en kunnen signalen opvangen die niet altijd fysiek zichtbaar zijn — zoals ondervoeding, slechte hygiëne of een onveilige thuissituatie.
De harde realiteit
In 2020 werden er door schoolsluitingen meer dan 400.000 minder meldingen van zorgen over kinderen gedaan dan in 2019, waaronder 200.000 minder onderzoeken naar mishandeling of verwaarlozing. Een analyse van de Associated Press over de eerste negen maanden van de pandemie toonde een daling van 18% in meldingen en onderzoeken. Het aantal meldingen vanuit scholen daalde zelfs met 59%, doordat het onderwijs grotendeels online verliep.
Een sprankje hoop
Gelukkig stegen de meldingen weer toen kinderen begin 2021 terugkeerden naar school. In februari en maart bereikten de cijfers opnieuw het niveau van voor de pandemie, met een stijging van 90%. Hoewel dit een bemoedigende ontwikkeling is, moeten we ons realiseren dat de bescherming van kinderen nog steeds een urgente zorg is. Kinderen hebben juist nu onze steun harder nodig dan ooit.
Hoewel het positief is dat het aantal meldingen stijgt, mogen we de verontrustende gevolgen van de pandemie voor kinderwelzijn niet uit het oog verliezen. Nu kinderen opnieuw meer zichtbaar zijn, is het van levensbelang om alert te blijven en de ondersteuningsstructuren rond hen te versterken. Kindermishandeling is een structureel probleem dat alleen met gezamenlijke inspanning kan worden aangepakt.
