Angst om voor racist uitgemaakt te worden "belemmert melding van mogelijk kindermisbruik" blijkt uit onderzoek naar gruwelijke dood van meisje
Professionele kinderbeschermers en buren hebben verzuimd zich uit te spreken over een 10-jarig meisje voordat ze werd vermoord door haar Pakistaanse vader en stiefmoeder, omdat ze bang waren dat ze als "racistisch" zouden worden bestempeld omdat ze hen ondervroegen.
Autoriteiten hebben misschien kansen gemist om Sara Sharif te redden, die 10 jaar oud was toen ze in augustus 2023 werd vermoord, omdat ze bang waren dat het ondervragen van haar Pakistaanse taxichauffeur vader tot beschuldigingen van racisme zou kunnen leiden, zo heeft een onderzoek naar de dood van het meisje uitgewezen.
Sara, die werd omschreven als "van dubbele afkomst" omdat ze was geboren uit een Pakistaanse vader en een Poolse moeder, begon een hijab te dragen toen ze net acht jaar oud was. In het rapport stond: "We weten nu dat het dragen van de hijab in de latere periode van Sara's leven blauwe plekken en verwondingen aan haar gezicht en hoofd verborg", meldt The Times.
Tegen de tijd dat het kind stierf, na jaren van fysiek misbruik vanaf de geboorte, was haar rug tien keer gebroken, was ze verbrand met een strijkijzer en had ze verwondingen waaronder striemen en beten.
Uit het nieuwe rapport bleek dat "ras een belemmering was om mogelijke kindermishandeling te melden", en toen een hulpverlener Sara thuis bezocht "was ze misschien terughoudend om over [de hijab] te praten uit angst om aanstoot te geven". De buren van Sara maakten zich ook zorgen over de mishandeling van het kind, maar wilden dit niet aan de autoriteiten melden omdat ze "bang waren om als racistisch te worden gebrandmerkt, vooral op sociale media".
Niemand in Sara's leeftijdsgroep of familie droeg een hijab, waardoor ze als jong kind blijkbaar spontaan interesse kreeg in de Islam, het Pakistaanse erfgoed en de bijbehorende zedigheidskleding. Een rechtbank was eerder tot de conclusie gekomen dat Sara's kind de hijab moest dragen "niet om religieuze redenen en zeker niet omdat Sara daarvoor koos".
De rechter had geschreven: "Dit was een ander middel om de blauwe plekken te verbergen die over Sara's hele lichaam zaten."
Deze houding van angst voor racisme die mensen ervan weerhoudt om zorgen te melden of te onderzoeken "moet overwonnen worden", aldus het rapport van vandaag.
Nadat Sara stierf, vluchtte haar vader naar Pakistan. Jarenlange verslagen van rechtszaken en onderzoeken naar de dood van Sara hebben haar vader Urfan Sharif beschreven als onstabiel, gewelddadig en duidelijk geïnteresseerd in het misbruiken van Poolse vrouwen. Als jong meisje werd Sara door een Britse familierechtbank aan de zorg van haar vader toevertrouwd, ondanks het feit dat hij in het verleden gearresteerd was voor het fysiek mishandelen van vriendinnen - allemaal Poolse vrouwen - en een ander kind.
Tijdens eerdere procedures had de rechtbank Beinash Batool, Sharif's tweede vrouw, horen zeggen dat ze geloofde dat Sara bezeten was door een "jinn", een demon uit de Arabische folklore. Tijdens het proces beschuldigde Sharif Batool als de "echte schurk".
Sharif en Bartool werden vorig jaar allebei tot levenslang veroordeeld voor moord. Sharif's broer Faisal Malik werd schuldig bevonden aan het toestaan van de dood van een kind en veroordeeld tot 16 jaar.
Sara's lichaam werd begraven in het geboorteland van haar moeder, Polen, waarnaar de vrouw jaren eerder was teruggekeerd.
Professionals in de zorg en de overheid die moeilijke vragen over misbruik uit de weg gaan uit angst om racistisch over te komen en mogelijk reputatieschade of professionele schade op te lopen, is nu een bekende gang van zaken in het Verenigd Koninkrijk, dat nu pas in het reine komt met tientallen jaren van kindermisbruik en verkrachtingsschandalen die in veel gevallen terug te voeren zijn op de Pakistaanse immigrantengemeenschap.
Uit een rapport uit 2022 blijkt dat artsen in het Verenigd Koninkrijk vermoedelijke gevallen van huiselijk geweld door "Aziatische" gezinnen over het hoofd zien uit angst om van racisme beschuldigd te worden. Een overlevende van een kinderlokkersbende vertelde over haar ervaring dat de politie elke discussie over ras in verband met verkrachting de kop indrukte: "Ik ben naar de autoriteiten gegaan, mijn ouders ook. Ik zat en gaf video-interviews met de politie, ik was bereid om met hen samen te werken.
"Maar zodra ik de namen noemde, kreeg ik het gevoel dat ik racistisch was en dat ik degene was die het probleem had... Er werd mij specifiek verteld dat ik geen commentaar mocht geven op de etniciteit van de daders."
Toen ze sprak over haar poging om gerechtigheid te krijgen omdat ze vanaf haar 12e jaar werd klaargestoomd en verkracht, zei ze: "Ik wist dat ik niet racistisch was, maar ik had het gevoel dat dat gebruikt werd als een manier om mij het zwijgen op te leggen."
