Ongeveer een derde van de jonge kinderen en tieners met een handicap heeft te maken gehad met emotioneel en fysiek misbruik, terwijl 20% te maken heeft met verwaarlozing en één op de tien met seksueel geweld, zo blijkt uit internationaal onderzoek.
Uit een analyse van meer dan 16 miljoen jongeren uit 25 landen, uitgevoerd tussen 1990 en 2020 en gepubliceerd in The Lancet Child & Adolescent Health journal, blijkt dat 31,7% van de kinderen met een handicap te maken heeft gehad met geweld. Zij lopen twee keer meer risico op verwaarlozing en/of seksueel, fysiek of geestelijk misbruik dan kinderen zonder handicap. Zij lopen ook veel meer kans om gepest te worden door hun leeftijdsgenoten.
Onderzoekers van de universiteiten van Leeds, Oxford, Beijing en Columbia onderzochten gegevens over geweld tegen kinderen met een handicap, gepubliceerd in Chinese en Engelse studies tussen 1990 en 2020. Zij namen 75 studies uit hoge-inkomenslanden en 23 studies uit zeven lage-inkomens- en midden-inkomenslanden op.
Uit het rapport bleek ook dat geweld vaker voorkomt tegen kinderen met psychische stoornissen en cognitieve of leerstoornissen dan voor kinderen met zintuiglijke beperkingen, lichamelijke of mobiliteitsbeperkingen en chronische ziekten.
"Onze bevindingen onthullen onaanvaardbare en alarmerende geweldcijfers tegen kinderen met een handicap die niet kunnen worden genegeerd," zei Jane Barlow, professor in evidence based interventie en beleidsevaluatie aan de Universiteit van Oxford, die de studie mede leidde.
Het geweld kwam het meest voor in landen met lage inkomens. Stigmatisering, discriminatie, gebrek aan informatie over handicaps en onvoldoende toegang tot sociale steun voor verzorgers waren factoren die daartoe bijdroegen, evenals armoede en sociaal isolement, zo concluderen de auteurs.
Zuyi Fang van de Beijing Normal University in China en co-hoofdauteur, zei: "Het is duidelijk dat met name landen met lage en middeninkomens voor extra uitdagingen staan, die worden gevoed door complexe sociale en economische factoren, en wettelijke kaders moeten vaststellen om geweld te voorkomen, naast het vergroten van de capaciteit van de gezondheids- en sociale dienstenstelsels om de complexe behoeften van kinderen met een handicap en hun gezinnen aan te pakken".
Aangezien de gegevens grotendeels dateren van voor de Covid-19 pandemie, is de situatie vandaag waarschijnlijk veel erger, zei Tania King, een senior research fellow aan de Universiteit van Melbourne. Lockdowns en banenverlies hebben de familiale stress doen toenemen, terwijl het isolement en de risico's voor kwetsbare kinderen, waaronder die met een handicap, toenemen. "Het aantal gevallen van geweld tegen kinderen met een handicap is tijdens de pandemie waarschijnlijk toegenomen," zei ze.
Naar schatting 291 miljoen kinderen en adolescenten hebben epilepsie, een verstandelijke handicap, gezichtsstoornissen of gehoorverlies, wat neerkomt op ongeveer 11% van de totale kinder- en adolescentenpopulatie wereldwijd. Miljoenen anderen hebben andere fysieke, cognitieve en mentale handicaps of chronische ziekten. Extrapolatie van de cijfers onder deze bevolking betekent dat ongeveer 90 miljoen mensen slachtoffer kunnen zijn geweest van geweld.
De duurzame ontwikkelingsdoelstellingen van de VN hebben tot doel om tegen 2030 een einde te maken aan alle vormen van geweld tegen kinderen. Toch krijgen naar schatting meer dan 1 miljard kinderen elk jaar - direct of indirect - met geweld te maken.
Vladimir Cuk, uitvoerend directeur van de International Disability Alliance, een overkoepelende organisatie die 14 internationale en regionale liefdadigheidsinstellingen en ngo's op het gebied van handicaps vertegenwoordigt, zei in een reactie op de bevindingen: "Het is niet verwonderlijk dat kinderen met een handicap, vooral in tehuizen, vaker dan anderen te maken krijgen met allerlei vormen van geweld en mishandeling.
"We kunnen niet meer benadrukken dan de noodzaak van dringende actie door staten en relevante belanghebbenden om deze mishandelingen te voorkomen en geweldplegers te vervolgen.
