De katholieke kerk staat vandaag voor de grote uitdaging om kindermisbruik onder haar geestelijken en in de samenleving aan te pakken en te beëindigen. Het misbruik van vrouwen en kinderen is een eeuwenoud kwaad. Met de komst van Jezus van Nazareth en zijn progressieve leer over de rechten en waardigheid van vrouwen en kinderen veranderde er weinig.
Institutionele religies door de geschiedenis heen negeerden die leer en richtten zich op obscure theologieën en het voeren van bloedige oorlogen rond hun ingewikkelde theologieën en interpretaties.
De katholieke kerk was niet langer een kerk van de armen en onderdrukten, maar een kerk die werd gedomineerd en gecontroleerd door de elite. Bisschoppen waren grootgrondbezitters met grote rijkdom en schijnvorsten met politieke en economische macht, ver verwijderd van het ideaal van het Koninkrijk waar de armen de aarde zouden erven en de machtigen van hun troon zouden worden gestoten.
Vandaag zijn er bisdommen met immense rijkdom en bisschoppen en priesters die een luxe leven leiden.
Die pracht, praal en macht nemen snel af nu de gevallen van seksueel misbruik van vrouwen en kinderen bij duizenden aan het licht komen en de doofpot van seksueel misbruik door bisschoppen en geestelijken in de kerken van het Noorden.
Katholieke kerken in het Zuiden zijn nog niet getroffen door soortgelijke onthullingen, niet omdat er geen misdaden van misbruik van vrouwen en kinderen zijn, maar omdat er meer angst is onder de slachtoffers en meer controle door de hiërarchie.
"Het erkennen van gelijke rechten voor vrouwen en de kerk bevrijden van geestelijke misbruikers is de grote uitdaging".
Zoals kardinaal Antonio Tagle de BBC vertelde, zijn de onderzoeken een interne aangelegenheid van de kerk.
De houding van bisschoppen en priesters ten opzichte van vrouwen heeft de neiging hen uit te sluiten van posities van besluitvorming en invloed. Dit ondanks de verheven devotie tot Maria als Moeder van God en het grotere respect dat de vroege Kerk had voor vrouwen die tot diaken werden gewijd.
Sindsdien hebben vrouwelijke gelovigen veel minder respect en waardigheid gekregen. Tot voor kort werden zij genegeerd en uitgesloten van gezagsposities in de Kerk.
Het erkennen van de gelijke rechten van vrouwen en het bevrijden van de kerk van misbruikende geestelijken is de grote uitdaging waar de institutionele kerk vandaag voor staat.
Er is een vrouw van God nodig om deze verschrikkelijke misstand recht te zetten. De kerkelijke hiërarchie in het algemeen is tegen zo'n leider. Daarom vertrouwen we op paus Franciscus, die het advies opvolgt van drie vrouwen die zijn aangesteld als zijn adviseurs in de invloedrijke Congregatie voor de Geloofsleer.
In de Filippijnse kerk hebben vrouwen weinig invloed of status door een conservatieve hiërarchie. Verschillende congregaties van vrouwelijke religieuzen zijn autonoom en onafhankelijk en dienen het volk met grote toewijding, maar andere diocesane ordes van vrouwelijke religieuzen zijn dienstmaagden van de bisschop en de priesters geworden.
Jezus van Nazareth behandelde vrouwen met meer waardigheid, respect en begrip, en verklaarde dat zij waardigheid en gelijkheid hadden. Hij zei dat kinderen belangrijker zijn dan oudsten, schriftgeleerden, leraren en volwassenen. (Matteüs 18:1-5) Hij schokte de patriarchale samenleving toen hij probeerde het onrechtvaardige en ongelijke repressieve systeem omver te werpen dat vrouwen en kinderen degradeerde alsof ze geen personen waren.
Zij stond vrouwen bij die door steniging ter dood waren veroordeeld en behandelde hen gelijk, en had sterke persoonlijke banden met Lazarus' zusters Martha en Maria. Een religieuze sekte verzette zich tegen zijn leer over gelijkheid en sociale rechtvaardigheid en veroorzaakte zijn executie door kruisiging. Hij werd vermoord zoals mensenrechtenactivisten vandaag de dag.
Jezus van Nazareth, die de dood versloeg, onderwees een manier van leven gebaseerd op waarheid, vrijheid, gelijkheid en mensenrechten. Hij leerde en vertelde ons dat we elkaar moeten liefhebben zoals hij ons liefhad. Dat wil zeggen, met mededogen, zorg, vriendschap en dienstbaarheid, zoals in zijn verhaal van de barmhartige Samaritaan. Hij zei dat we evenveel respect moeten hebben voor ieder mens, vooral voor vrouwen en kinderen. Heb je naaste lief als jezelf; geloof dat goedheid, waarheid, actie voor gerechtigheid en naastenliefde het kwaad zullen overwinnen.
Dat is de basis van het christendom. Het gaat om de zorg voor elkaar, niet om het regeren en beheersen van het leven van mensen met angst of straf en hellevuur. Het is een manier van leven in gelijkheid en het delen van de rijkdom van de natuur en de aarde, zodat niemand honger lijdt en niemand ontberingen ondervindt. Hoewel de liefdadigheidsorganisaties van de Kerk grote diensten bewijzen aan de armen, is de status van vrouwen inferieur aan die van mannen. De leer van Jezus spreekt elkaar op vele manieren tegen.
"Er zijn dappere en moedige jonge vrouwen die vechten tegen hun verkrachters".
Vrouwen verlangen al duizenden jaren naar gelijkheid met mannen, en pas 200 jaar geleden begonnen zij campagne te voeren en te marcheren voor hun rechten en waardigheid. Doorheen de geschiedenis werden zij gediscrimineerd en onderdrukt en als eigendom beschouwd.
Filippijnse meisjes werden verkocht voor seks aan oudere mannen, zelfs jongens van 12 jaar oud waren bij wet toegestaan, totdat in 2022 de toestemmingsleeftijd werd verhoogd naar 16 jaar. Mannen regeren de wereld, en in andere Aziatische landen zoals Pakistan komen zogenaamde "eerwraak" veelvuldig voor.
Op 17 september 1937 kregen Filippijnse vrouwen stemrecht en sindsdien zijn vele rechten veroverd. Op 8 maart vieren we op de Filippijnen de Internationale Vrouwendag en Vrouwenmaand. Het thema van dit jaar is "Accelerating Women's Equality and Empowerment".
Er zijn dappere jonge vrouwen die vechten tegen hun verkrachters. Angel (niet haar echte naam), bijna 19, vertelde haar verhaal als overlevende van incest in haar jeugd en meerdere verkrachtingen. Ze sprak onlangs de 49e verjaardag van de Preda Stichting toe, waar twee ambassadeurs, David Hartman, die Canada vertegenwoordigt, en William Carlos, die Ierland vertegenwoordigt, evenals vooraanstaande internationale functionarissen en waarnemers, naar haar verhaal luisterden.
Zij vertelde het zwijgende en aandachtige publiek dat zij als 6-jarige in angst leefde nadat haar vader haar op een nacht had verkracht. Ze durfde het aan niemand te vertellen en begroef de herinnering, de pijn en de pijn. Ze deed alsof er niets gebeurd was. Toen ze 8 jaar oud was, gebeurde het opnieuw. Angel probeerde te ontsnappen, maar hij betrapte haar en verkrachtte haar opnieuw.
"Waarom deed je het, papa?" vroeg ze hem later. Omdat ik van je hou, vertel het aan niemand anders doe je je moeder pijn," antwoordde hij. Ze vroeg: "Is dit liefde?
Opnieuw, zoals duizenden slachtoffers van incest en seksueel misbruik, begroef Angel de herinnering uit angst het aan anderen te vertellen. Toen misbruikte haar broer haar en kwam een buurman van de familie die haar verkrachtte. Daarna hebben haar vader en broer haar meerdere malen verkracht. Ze hadden haar veranderd in een bange en machteloze seksslavin. Ze was bang dat ze vermoord zou worden als ze het aan iemand vertelde.
Op 16-jarige leeftijd kreeg ze de moed om het haar moeder te vertellen en smeekte haar moeder hen te laten stoppen. Ze geloofde haar niet. In wanhoop dacht ze aan zelfmoord, maar ze kon het niet.
Ze zei dat ze op een dag het huis verliet en een vriendelijke vrouw ontmoette aan wie ze vertelde wat ze had geleden. Ze werd gered door maatschappelijk werkers en naar het huis van de Preda Stichting gebracht. Na een jaar van herbevestiging, vriendschap en Emotionele Bevrijdingstherapie herstelde ze, werd ze mondig en diende ze een aanklacht in tegen haar misbruikers.
Haar vader en broer werden berecht in de regionale rechtbank van Olongapo City en werden veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf. Het recht werd eindelijk gesproken en ze is nu een sterke en mondige jonge vrouw die naar school gaat en onafhankelijk leeft terwijl ze haar leven opnieuw begint met de hulp van Preda. Het publiek applaudisseerde met bewondering voor haar moed.
In de samenleving eisen vrouwen respect en erkenning voor hun capaciteiten, prestaties en intelligentie. Ze hebben een hogere status in een maatschappij die hun waardigheid en intelligentie respecteert. Mannen en vrouwen moeten van gedachten en hart veranderen, zodat hun waardigheid wordt gerespecteerd, de rechten van vrouwen en kinderen worden erkend en de wetten die hen beschermen worden gehandhaafd. Zoals Jacobus zei: geloof zonder actie is dood.
