Hebt u Ani van Grok al gezien?
Zij is het AI-anime-meisje van Elon Musk, ontworpen om uw virtuele metgezel te zijn. Een digitale vriendin die flirt, uw ego streelt en bijna alles doet wat u vraagt. Aan de oppervlakte lijkt het een onschuldige nieuwigheid. Maar eronder? Het is een sirenenzang - één die ontworpen is om een generatie jonge mannen te kapen nog voordat ze weten hoe ze hun eigen hersenen moeten gebruiken. Het is een gepersonaliseerde softpornoslaaf en een krachtige vernietiger van dopamine, een natuurlijk hormoon dat vaak de "feel-good" chemische stof van het lichaam wordt genoemd.
Ik was bij de podcast "The Diary of a CEO" met Steven Bartlett toen hij het voor ons afspeelde. Zodra ik haar stem hoorde - zoet, verleidelijk, eindeloos meegaand - voelde ik een golf van bezorgdheid in mijn borst opkomen. Dit was niet zomaar een gimmick. Dit was verslaving-als-service, gehuld in een animehuid en aangedreven door dezelfde hulpmiddelen die we ooit vertrouwden om ons te helpen schrijven, leren en denken.
Het voelde alsof we het houten paard Troje zagen binnenrollen - niet met soldaten, maar met dopaminevernietigers.
Opnieuw hebben we de staldeuren opengegooid en het beest losgelaten in onze scholen, huizen en werkplekken voordat we ons zelfs maar hebben afgevraagd: Is dit een geschenk... of een Paard van Troje vol gevaar?
We hebben dit eerder gezien. Met videospelletjes. Met smartphones. Met sociale media. Met benzo's, alcohol, marihuana, opioïden, psilocybine en zelfs kunstmatige zoetstoffen.
We omarmden gemak voordat we de gevolgen begrepen.
Nu doen we het weer - met een hulpmiddel dat niet alleen vermaakt of verdooft, maar dat het denken zelf vervangt. En de kosten kunnen wel eens een crisis in de hersenontwikkeling zijn.
Een recent MIT-onderzoek gebruikte EEG (elektro-encefalografie) om te onderzoeken wat er in de hersenen gebeurt als mensen AI-tools zoals ChatGPT gebruiken. De resultaten waren huiveringwekkend. De hersenactiviteit nam af, vooral in de prefrontale en temporale kwabben, de gebieden die verantwoordelijk zijn voor probleemoplossing, planning, geheugen en taal. Zelfs na het verwijderen van de AI vertoonden de deelnemers die deze gebruikt hadden een blijvend lagere hersenactiviteit. Deze aanhoudende daling, ook wel cognitieve schuld genoemd, lijkt griezelig veel op de patronen die we zien bij beeldschermverzadigde jongeren of vroegtijdige cognitieve achteruitgang.
Dus wat gebeurt er hier? We ontladen de moeilijke onderdelen van het denken. En als we stoppen met worstelen, stoppen de hersenen met groeien. Als we uitbesteden, atrofiëren we.
Kan dit tot dementie leiden?
Het klinkt dramatisch, maar op basis van alles wat we over hersenreserve weten, is het niet vergezocht.
De Nun Study, een baanbrekend longitudinaal onderzoek, toonde aan dat de complexiteit van het schrijven op jonge leeftijd de cognitieve gezondheid op latere leeftijd voorspelde. Hoe meer moeite ze deden om te denken en hoe rijker hun taal was in hun jeugd, hoe minder kans deze vrouwen hadden om Alzheimer te ontwikkelen, zelfs als hun hersenen pathologie vertoonden.
Stelt u zich nu eens een generatie studenten voor die door AI gegenereerde inhoud kopieert in plaats van moeite te doen om het zelf te schrijven. Welke reserves bouwen ze op? Welke steiger verliezen ze?
We hoeven geen 60 jaar te wachten om daar achter te komen. De tekenen zijn er al: verminderde motivatie, emotionele afstomping, verzwakt geheugen, passief leren.
Wanneer ChatGPT uw eerste brein wordt, worden uw eigen hersenen tweederangs.
Ouders in Silicon Valley maken zich al zorgen
Ironisch genoeg laten de mensen die deze tools bouwen hun kinderen er niet bij in de buurt. Veel topmanagers in de technologiesector hebben strikte "no tech" nanny-contracten. Nul schermtijd. Geen telefoons, tablets of zelfs tv's in het zicht van het kind. Sommige kindermeisjes mogen hun eigen apparaten helemaal niet gebruiken tijdens hun dienst. Overtredingen kunnen ontslag betekenen.
Waarom?
Omdat ze de waarheid kennen.
Ze weten dat aandacht geld is.
Ze weten dat gemak de cognitie afstompt.
En ze willen niet dat hun kinderen verleid worden door dezelfde middelen die zij hebben helpen ontketenen. Diezelfde gezinnen schrijven ook gedetailleerde voedselregels in contracten - alleen biologisch, geen suiker, geen bewerkte snacks. Want wat je de hersenen geeft, is ook belangrijk. Ze bewaken hun kinderen als vorsten. En misschien moeten we ons afvragen waarom.
Wat we dreigen te verliezen
Ongecontroleerd AI-gebruik zou kunnen eroderen:
Mentale kracht (minder cognitieve belasting = zwakkere neurale circuits)
Motivatie en gedrevenheid (dopaminesystemen hebben uitdaging nodig)
Diep leren en geheugen (geen wrijving = geen retentie)
Veerkracht (hersenen groeien door strijd, niet door kortere wegen)
Nieuwsgierigheid (onmiddellijke antwoorden doden de verwondering)
Creativiteit (waarom bedenken als de bot het doet?)
Het resultaat? Een maatschappij van passieve geesten, dopamine-arme leerlingen, fragiele leerlingen en emotioneel losgekoppelde volwassenen - van wie velen nooit de neurale spieren hebben opgebouwd die nodig zijn om complexiteit, mislukkingen of uitdagingen aan te kunnen.
En ja, op de lange termijn kan dit het risico op dementie, depressie en aangeleerde hulpeloosheid verhogen.
Dus wat moeten we doen?
Ik hou van AI. Ik gebruik het. Ik geef er les mee.
We lezen er onze SPECT-scans van de hersenen mee uit. Ik geloof dat het de toekomst is.
Maar het moet ons brein dienen - niet vervangen.
Dit is hoe:
Gebruik AI om het denken te versterken - niet om het te vermijden.
Wissel taken met AI af met taken die alleen door de hersenen worden uitgevoerd.
Leer kinderen eerst schrijven met potloden, bots later.
Volg uw eigen cognitieve gewoonten: hoeveel denkt u echt?
Stel dagelijks één vraag: "Is dit goed voor mijn hersenen, of slecht ervoor?"
Ik ben niet tegen AI. Ik ben tegen passiviteit. Want als u de strijd verliest, verliest u de groei. En als u uw hersenen niet meer gebruikt, krimpen ze.
Dit is geen bangmakerij, het is liefde. Voor kinderen. Voor de toekomst. Voor de geesten die we nog aan het vormen zijn. Het paard is al uit de stal. Laten we niet wachten tot het vertrapt wat het belangrijkst is.
Laten we een toekomst opbouwen waarin technologie cognitie uitbreidt-niet uitwist.
Waar AI het tweede brein is - nooit het eerste.
* * *
Opvattingen in dit artikel zijn meningen van de auteur en weerspiegelen niet noodzakelijkerwijs de opvattingen van The Epoch Times of ZeroHedge.
