Vincent Johnson, 26, en Cassidy Lemmon, 23, zijn beiden aangeklaagd voor drie misdrijven van kindermishandeling in de dood van Thomas Boyles, die 16 maanden oud was.
Zowel Johnson als Lemmon hebben onschuldig gepleit en staan nu gepland voor een 15-daags proces dat op 18 januari begint. Voor beiden is ook een motie hoorzitting gepland op 29 november.
Beiden zijn vrijgelaten op 25.000 dollar borg.
Volgens een beëdigde verklaring was Boyles familie van Johnson en woonde hij sinds november 2018 in pleegzorg bij Johnson, zijn echtgenote Lemmon en hun jonge dochter.
De politie zei dat Lemmon op 22 april 2019 911 belde en zei dat het kind niet ademde en dat ze reanimatie uitvoerde. Het kind werd naar het Longmont United Hospital gebracht en later met een luchtbrug naar het Children's Hospital in Aurora gebracht.
De peuter werd twee dagen na het 911 telefoontje dood verklaard.
De politie werd gebeld toen artsen verdachte kneuzingen op het gezicht, buik en ledematen van de peuter opmerkten.
Volgens de verklaring stelde forensisch patholoog Dr. Meredith Frank vast dat de jongen was overleden als gevolg van verwondingen aan hoofd en romp door een stomp voorwerp. Daarnaast constateerde Frank de aanwezigheid van enkele genezen ribbreuken.
Hoewel er reanimatie was toegepast, zei Frank dat de verwondingen niet consistent waren met schade die alleen door reanimatie was veroorzaakt, en zei: "Er is geen afdoende verklaring voor de ernst van de verwondingen aan het hoofd of de genezen ribfracturen.
Frank merkte op dat de dood "zeer verdacht van aard" was en oordeelde dat de doodsoorzaak moord was.
Zowel Johnson als Lemmon ontkenden aanvankelijk de jongen te hebben mishandeld. Ze zeiden dat het kind snel blauwe plekken had en de gewoonte had zich aan muren of speelgoed te slaan. Ze zeiden ook dat de jongen ziek was in de dagen voor zijn dood, volgens de beëdigde verklaring.
Maar de vrouw die de peuter had opgevangen voor Johnson en Lemmon zei dat ze nooit enig bewijs van zelfbeschadiging had gezien en dat hij niet snel blauwe plekken had.
Artsen merkten op dat de verwondingen "te ernstig" waren om van zelfbeschadigend gedrag te spreken. Ze merkten ook op dat de verwondingen op de zachte weefsels van de peuter zaten, niet op uitstekende harde plekken of gewrichten waar verwondingen door ongelukken zouden worden verwacht.
De artsen zeiden dat de verwondingen meer overeenkwamen met een kind dat neergegooid of met geweld door elkaar geschud was.
Getuigen meldden ook een recente verandering in het gedrag van de peuter te hebben gezien, samen met de blauwe plekken, waarbij opviel dat de jongen niet meer met hem omging en "vlak" leek.
Toen hij geconfronteerd werd met het feit dat medisch bewijs hun verhaal niet ondersteunde, zei Johnson dat Lemmon de jongen aanvankelijk als haar eigen zoon behandelde, maar hem uiteindelijk begon te negeren of boos werd als hij aandacht zocht.
Johnson zei dat hij Lemmon bij gelegenheid de jongen bij zijn ledematen zag oppakken en hem in zijn speelruimte gooien, volgens de beëdigde verklaring.
Volgens de verklaring vertelde Johnson de politie dat Lemmon de avond na zijn dood dronken was en zei: "Het spijt me echt."
Johnson gaf ook toe dat hij de jongen misschien te hard had geknepen en tegen hem had geschreeuwd, en zei ook dat hij meer had moeten doen om het misbruik te stoppen.
Maar toen hij geconfronteerd werd met medisch bewijs en de getuigenis van Johnson, zei Lemmon dat Johnson driftbuien had en de jongen ook zou slaan en door elkaar schudden.
