De Verenigde Naties, die zwaar gesubsidieerd worden door Amerikaanse belastingbetalers, worden al jaren geconfronteerd met een wijdverspreid probleem van seksueel misbruik van kinderen en reageren met weinig meer dan stilte.
Op 28 februari bevestigde secretaris-generaal Antonio Guterres van de VN dat VN-vredeshandhavers en burgerpersoneel alleen al in 2016 te maken kregen met 145 beschuldigingen van seksuele uitbuiting en misbruik, waarbij 311 slachtoffers vielen. Tot nu toe zijn er bijna 40 gevallen in 2017. Veel van de slachtoffers zijn, zoals de VN zelf toegeeft, kinderen.
Zoals een 11-jarig kind het verwoordde: "Ik had nog geen borsten, maar toch verkrachtte hij me." Het is de enige onverdedigbare daad. Kinderverkrachting.
Zelfs de VN erkent dat deze cijfers, hoewel ze enorm zijn, waarschijnlijk het topje van de ijsberg zijn en alleen de gerapporteerde misdaden vertegenwoordigen, waarbij voornamelijk slechts één onderdeel van de VN betrokken is: Vredeshandhaving.
Deze aantallen vormen slechts een klein deel van de seks- en kinderverkrachtingsmisdrijven die door VN-personeel en vredeshandhavers zijn gepleegd in de afgelopen twintig jaar. Noch de seksschandalen van de VN in de Bosnische oorlog, die in 2010 in de film Whistleblower werden gedramatiseerd, noch de langlopende "Eten voor seks"-schandalen van het begin van de jaren 2000 zijn in deze cijfers opgenomen.
Erger nog, de beleidsmakers weten dit al jaren, maar hebben niet ingegrepen.
Een rapport van Save the Children van meer dan tien jaar geleden vond misbruik op alle leeftijdsniveaus "van 8 tot 18", hoewel de slachtoffers ouder dan twaalf jaar werden geïdentificeerd als "regelmatig betrokken bij 'het verkopen van seks In het rapport van Save stond verder dat van de ondervraagde kinderen "alle respondenten duidelijk aangaven dat ze vonden dat de omvang van het probleem meer dan de helft van de meisjes in hun locaties betrof."
De uitbraak van dergelijke gruwelijke activiteiten bij de VN benadrukt hoe kwetsbaar de slachtoffers zijn. Geconfronteerd met wettelijke garanties in de Verenigde Staten en Westerse landen, hebben kwaadaardige mannen ontdekt dat het gemakkelijk is om toegang te krijgen tot kinderen in ontwikkelingslanden. De machthebbers weten dit, zozeer zelfs dat de autoriteiten sinds 1999 hebben gewaarschuwd dat het probleem van pedofielen in de hulpwereld op hetzelfde niveau staat als sekstoerisme.
Omdat Westerse landen hard zijn opgetreden tegen pedofilie, hebben veel roofzuchtige pedofielen zich gericht op de ontwikkelingslanden om kindslachtoffers te vinden. Een gemakkelijke manier om toegang te krijgen tot kinderen in ontwikkelingslanden is door lid te worden van een liefdadigheidsinstelling voor kinderen. Het is walgelijk, maar logisch als je het eenmaal weet.
VN-functionarissen weten dit, maar hebben nagelaten om doortastend op te treden.
Weet u hoeveel van de beschuldigingen die de VN op hun eigen website zetten, en van de beschuldigingen waarbij het om verkrachting van een kind gaat, die de VN hebben onderzocht en waarvan is aangetoond dat ze "gegrond" zijn, zijn teruggekoppeld naar de autoriteiten voor vervolging?
Geen enkele. Geen enkele.
De VN gebruikt juridische en soevereine immuniteitsclaims om vervolging te voorkomen. De VN kiest ervoor om de immuniteit niet op te heffen en gebruikt daarom deze juridische fictie om kinderverkrachters te beschermen in plaats van de kinderen.
De leiding van de VN is al minstens 20 jaar op de hoogte en heeft nagelaten om effectief op te treden. Voormalig Secretaris-Generaal Kofi Annan noemde het feit dat hij in zijn tien jaar als Secretaris-Generaal niets heeft gedaan aan de pedofilie van VN-personeel als een van zijn dingen die hij betreurt, en de vorige Secretaris-Generaal Ban Ki Moon heeft erkend dat er niet genoeg is gedaan.
Er wordt al tientallen jaren met zachte woorden gesproken over pedofilie binnen de VN en grote NGO's. Dit is allemaal geen geheim. Dit is allemaal geen geheim. Niets hiervan is verrassend. Maar nooit is er serieus druk uitgeoefend om iets te doen. De huidige secretaris-generaal stelde een vierdelige strategie voor die "de rechten en waardigheid van slachtoffers op de voorgrond van VN-inspanningen" plaatst
"Ik erken volledig dat er geen toverstafje bestaat om het probleem van seksuele uitbuiting en seksueel misbruik op te lossen," zei Guterres. "Toch geloof ik dat we de manier waarop de Verenigde Naties deze plaag aanpakken drastisch kunnen verbeteren."
"Drastisch verbeteren" zijn wezelwoorden. We zouden sterker moeten zijn. We moeten dit uitroeien en we zouden kunnen beginnen met het taalgebruik.
De VN gebruikte bijvoorbeeld "seksueel misbruik" om het 14-jarige kind te beschrijven dat, samen met haar 18-jarige vriendin, eind 2015 door VN-vredeshandhavers werd aangevallen in de buurt van de luchthaven van Bambari in de Centraal-Afrikaanse Republiek.
Dit is geen "seksueel misbruik" Dit is groepsverkrachting van een kind. Noem het voor wat het is.
Ongeveer 28 procent van de VN-vredesoperaties, en een kwart van alle VN-operaties, wordt gefinancierd door de Amerikaanse belastingbetaler. De Amerikaanse belastingbetaler financiert in feite kinderverkrachting.
Door geld in te houden zouden de Verenigde Staten de verkrachting kunnen stoppen, maar geen enkele Amerikaanse regering heeft ooit de moed gehad om te zeggen: "Stop, niet meer Het wordt tijd dat de Amerikaanse regering hier een einde aan maakt.
Het wordt tijd dat de Amerikaanse regering tegen de VN zegt: "Los het probleem op" Als de VN het niet oplost, dan moeten de VS stoppen met de financiering ervan. Amerikaanse belastingbetalers zouden kinderverkrachting niet moeten financieren. Zo eenvoudig is het.
Professor Andrew MacLeod werkte als hulpverlener voor het Rode Kruis in Joegoslavië en Rwanda in de jaren 90 en voor de VN in Pakistan, Afghanistan en andere locaties in de jaren 2000. Hij is gasthoogleraar aan King's College in Londen, Vice-Chancellor's Distinguished Fellow aan Deakin University in Australië en verbonden aan het Center for Strategic and International Studies in Washington DC. Hij is de auteur van A Life Half Lived en is te volgen op Twitter @AndrewMMacleod.
