"Ik ben eraan gewend," vertelde ze een ander kind dat in het huis woonde dat haar vader Richard Rountree deelde met zijn vriendin Cindy Baker en haar kinderen.
De stoten, zwarte ogen, gebroken tanden en vernederingen die de 8-jarige leed voordat ze in december 2019 overleed, waren te voorkomen geweest, als het staatssysteem dat is opgezet om kinderen te beschermen, maar beter werk had geleverd bij het onderzoeken van wat een rechter beschreef als de "demente" en "pure kwaadaardige" daden van Baker, volgens de twee aanklagers die de zaak tegen de Bloomington-vrouw behandelden.
Erika Reynolds en Mary Koll spraken voor het eerst in het openbaar over wat er mis ging in Rica's zaak en spraken met WGLT over de fouten die leidden tot de voortdurende mishandeling die Rica's fatale inwendige verwondingen veroorzaakte.
De tekenen van mishandeling waren duidelijk.
In april 2018 belde Rica's biologische moeder Ann Simmons de DCFS hotline en meldde dat haar dochter bang was om na een bezoek terug te keren naar het huis van haar vader. Het kind had een verwonding boven haar oog en een gebroken tand.
Een DCFS-onderzoeker accepteerde de verklaring van het kind dat ze haar oog had gestoten aan het aanrecht in de badkamer en een tand had gebroken in een lade van een dressoir. Richard Rountree vertelde de ambtenaar dat zijn dochter "vatbaar was voor ongelukken". De beschuldiging van mishandeling werd een maand later ongegrond verklaard en de zaak werd gesloten, volgens DCFS-gegevens die na de dood van het kind werden vrijgegeven.
Twee zwarte ogen op het kind brachten een schoolverpleegkundige ertoe om DCFS in december 2018 te bellen. Opnieuw bood Rica een verklaring - dit keer een val op een speelgoeddoos - als oorzaak van het letsel. Rica's vader verzette zich aanvankelijk tegen een richtlijn om het kind naar een arts te brengen, maar voldeed later en bracht het meisje naar een arts in Pontiac die haar nog niet eerder als patiënt had gezien.
De aanklagers hadden kritiek op de manier waarop een DCFS-onderzoeker de beschuldigingen van misbruik had behandeld.
Het is niet verwonderlijk dat Rica excuses verzon voor haar trauma, vooral toen ze werd ondervraagd in het bijzijn van Rountree en Baker, zei Reynolds.
"Het is een enorm probleem. Wanneer je een kind als Rica hebt dat niet bereid was om (misbruik) te onthullen en je probeert het vanuit haar perspectief te zien, wordt ze in een kamer gebracht met een leraar die DCFS heeft gebeld en zij vragen haar wat er aan de hand is," zei de officier van justitie. Als het gesprek verder gaat waar Baker bij is, "voelt ze zich duidelijk niet op haar gemak als ze iets onthult."
Door kinderen voor ondervraging mee te nemen naar een plek ver weg van mogelijke daders, krijgen slachtoffers een veiliger plek om over vermeend misbruik te praten, zei Reynolds.
De beslissing van DCFS om Richard Rountree of Baker toe te staan het meisje naar een dokter te brengen was ook een fout die het mogelijk maakte dat het misbruik doorging, zei Koll. Een volledig lichamelijk onderzoek door een arts die getraind is in het herkennen van tekenen van lichamelijk misbruik bij kinderen was een betere optie, zei ze.
"Wat ik graag zou zien is dat als een kind zichtbare verwondingen heeft die verdacht zijn voor kindermishandeling, ze een volledig lichamelijk onderzoek krijgen door een arts die gespecialiseerd is in kindermishandeling," zei Koll. Dr. Channing Petrak van het Pediatric Resource Center in Peoria is een van die specialisten, zei ze.
"In Rica's geval, toen ze die verwondingen had, zichtbare verwondingen in haar gezicht, mocht ze onderzocht worden door een arts die door haar dader was uitgekozen, die Rica niet kende, en die niet gespecialiseerd was in kindermishandeling. Terwijl wij denken dat als Rica een volledig lichamelijk onderzoek had ondergaan door iemand als Dr. Petrak, ze nu waarschijnlijk nog in leven zou zijn. Dat zou een enorm verschil hebben gemaakt, het ultieme verschil voor haar," zei Koll.
De beperkte toegang van onderzoekers tot eerdere afgesloten DCFS-klachten is een probleem dat het personeel kan belemmeren om een duidelijk beeld te krijgen van wat er zich in een tehuis afspeelt, aldus Reynolds.
"Wat we te horen hebben gekregen van verschillende onderzoekers is dat ze iets dat ongegrond was na een bepaalde periode niet meer kunnen opzoeken, dat het verzegeld wordt," zei Reynolds.
Aanklagers zijn "verbijsterd dat de onderzoeker van een bepaald onderzoek of rapport niet noodzakelijk toegang heeft tot alles uit het verleden".
In Rica's geval waren Rountree en Baker in het verleden beschuldigd van kindermisbruik. De beschuldigingen tegen Baker gingen terug tot 2002 en betroffen haar eigen kinderen en Rica. Nadat Baker was veroordeeld tot levenslange gevangenisstraf voor de moord op Rica en Rountree acht jaar kreeg voor het in gevaar brengen van een kind, heeft DCFS tegen beiden een aanklacht ingediend wegens mishandeling van het meisje, wat betekent dat het bureau geloofwaardig bewijs van mishandeling heeft gevonden.
Koll en Reynolds erkenden de DCFS-medewerkers wier interventie kinderen voortdurend misbruik bespaart. Het grote aantal vacatures, de hoge werkdruk en het potentiële geweld waarmee de medewerkers te maken krijgen bij het uitvoeren van hun werk, waren punten die door de aanklagers werden genoemd. Koll wees op de inspanningen van een DCFS-onderzoeker in een aanhangige kindermishandelingszaak "waar een DCFS-onderzoeker verder ging dan haar neus lang was, op haar instinct vertrouwde en het leven van een kind redde".
In de nasleep van Rica's dood kondigde DCFS verschillende stappen aan om tegemoet te komen aan de roep om verandering bij de kinderbescherming, waaronder extra training voor meer dan 3.000 medewerkers om veiligheidsproblemen beter te kunnen herkennen.
In het jaar na Rica's dood stierven 122 kinderen in Illinois, ondanks de betrokkenheid van DCFS bij hun leven in de 12 maanden voor hun dood.
