Het evenement was geen protest tegen de veiligheid op de drie universiteitscampussen in die buurt, en ondanks de overduidelijke kameraadschap was het meer dan alleen een grote groepsknuffel.
"Het is echt voor alle mensen die hier niet zijn. Slachtoffers van seksueel geweld die bang of beschaamd zijn om zich erover uit te spreken," zei organisator Caitlin Hoag. "We willen hen laten weten dat we hier samen in zitten en dat het oké is om erover te praten. Want ik, mijn vrienden en iedereen die ik ken heeft een verhaal."
Mevrouw Hoag zei dat ze als kind dacht dat alle interpersoonlijke relaties zo gespannen waren als ze leken in het kleine, conservatieve Douglassville, Berks County.
"Ik had het gevoel dat het zo moest zijn, hoe mensen met mensen omgaan," zei ze. "Toen kwam ik op de universiteit en realiseerde ik me dat het niet is hoe mensen mensen behandelen."
Maar mevrouw Hoag en haar vrienden vonden weinig voorstanders van slachtoffers in het universiteitsleven, en begonnen er op de campus over te praten.
"Ik zorgde voor opschudding," zei ze.
Carlow University hoorde haar en mevrouw Hoag werd aangeworven als een peer educator die aandrong op een beter universiteitsbeleid inzake agressie en slachtofferhulp. Een subsidie van het Amerikaanse Ministerie van Justitie financierde Project SAFE, een Carlow-initiatief om de preventie van en reacties op huiselijk en seksueel geweld te verbeteren. Het programma beantwoordt aan de vereisten van het federale amendement Title IX tegen seksediscriminatie in het onderwijs.
Mevrouw Hoag organiseerde de mars via Project SAFE met de steun van Carlow, de Universiteit van Pittsburgh en de Carnegie Mellon Universiteit, evenals van verschillende gemeenschapsorganisaties. Het evenement was bedoeld om de aandacht te vestigen op de nationale maand ter bewustmaking van seksueel geweld.
De marsdeelnemers, voornamelijk jongvolwassenen, verzamelden zich bij Carlow om borden te maken, liepen over de trottoirs van Fifth en Forbes avenues en Bigelow Boulevard, en verzamelden zich op de campus van CMU. Op een podium onder een dubbeldek zonnetent vertelden overlevenden van seksueel geweld over hun slepende emotionele littekens.
Esme Stasa, een Pitt studente, sprak over opgroeien in een gewelddadig gezin.
"Ik herinner me dat ik op mijn veertiende bij een vriendin ging logeren en haar ouders hoorde ruziën. Ik kreeg een paniekaanval," zei ze. "Mijn vriendin vroeg me wat er mis was. Ik zei dat hij binnen zou komen en ons zou slaan, en zij zei nee. Ik realiseerde me dat mijn huis niet was zoals andere huizen."
Mevrouw Stasa zei dat haar begeleidingsadviseur tekenen van kindermishandeling herkende en ingreep. Maar het familiepatroon werkt vaak door in latere relaties, zei ze, en ze leert nog steeds om haar trauma te verwerken.
"Het is statistisch gezien zo dat je de cyclus herhaalt," zei ze. "Nu ben ik vrijwilliger in opvanghuizen voor vrouwen, zodat ze met iemand kunnen praten, want je wilt niet dat je dochter of zoon iemand anders behandelt zoals jij bent behandeld. Het begint met het doorbreken van die cyclus."
Mevrouw Stasa en vrienden Wythe Chen en Katie Gallo leiden Underdog, een belangengroep voor slachtoffers van seksueel geweld.
"Je ziet deze jonge vrouwen op hun 17e of 18e eindelijk het huis verlaten. Hoe kunnen ze weten wat een normaal thuis is als ze dat thuis nog nooit hebben gezien?" zei mevrouw Stasa. "Ons doel in Underdog is om hen een overzicht te geven van hoe gezonde grenzen eruit zien, hoe een liefdevolle relatie eruit ziet."
Evenementen zoals de mars van zondag zijn waardevol en worden gewaardeerd in de Oakland gemeenschap, zei mevrouw Hoag.
"De mensen die ons vandaag over Fifth en Forbes zagen en hoorden komen, maakten een indruk," zei ze. "Mensen toeterden. Dat vertelt overlevenden dat ze niet alleen zijn."
Oakland is "behoorlijk veilig," zei mevrouw Hoag, en ze gelooft dat de universiteiten proberen om hun bewustzijn van seksueel geweld op en buiten de campus te verbeteren.
"Ik kan niet spreken voor de studenten van Pitt en CMU, maar ik denk dat Carlow [zijn] reactie op deze kwestie enorm heeft vergroot door ons Project SAFE te geven," zei ze. "Ze hebben echt veel gedaan aan ons reactieproces en proberen studenten die het slachtoffer zijn geworden niet te hertraumatiseren of opnieuw te slachtofferen. Maar ik denk dat we beter kunnen. We kunnen het altijd beter doen voor onze studenten."
