KUALA LUMPUR, 7 maart - Kinderen onder de 18 jaar die ervan verdacht worden slachtoffer te zijn geweest van fysiek, emotioneel en seksueel misbruik in Maleisië moeten worden onderzocht door kinderartsen die zijn opgeleid in kindermishandeling, aldus een kinderarts.
Dr. Amar-Singh HSS, senior consultant kinderarts en onderzoeker, zei dat hij de laatste jaren in toenemende mate heeft gemerkt dat sommige kinderen die als mogelijk misbruikslachtoffer worden gemeld bij het ministerie van Welzijn, niet voor onderzoek naar kinderartsen worden gebracht.
In deze omstandigheden, aldus Dr. Amar, lijkt de dienst Welzijnszorg uit eigen beweging vast te stellen dat er geen sprake is van misbruik, waardoor kinderen geen passende toegang krijgen tot gezondheidsdiensten.
"Ongeveer 30 tot 40% van alle kinderen onder de 18 jaar die als seksueel misbruikt worden geïdentificeerd, worden vaak als 'verkrachting' geclassificeerd en worden niet doorverwezen naar de Welzijnsdienst of kinderartsen en alleen bij de politie aangegeven," vertelde Dr. Amar aan de Medico-Legal Society of Malaysia's (MLSM) "Spreken voor de onuitgesprokenen - Kinderen van een mindere God" webinar op 12 februari.
Dr. Yap Hsiao Ling, consultant kinderarts in het Tunku Azizah-ziekenhuis, zei dat artsen op grond van de Child Act 2001 verplicht zijn incidenten van kindermishandeling of verwaarlozing te melden bij een beschermer, waarmee een ambtenaar van het Social Welfare Department (JKM) bedoeld wordt.
Op grond van artikel 27, lid 2, van de wet wordt een arts of een geregistreerde arts geacht een overtreding te hebben begaan en kan bij veroordeling een boete van maximaal RM5.000 of een gevangenisstraf van maximaal twee jaar worden opgelegd.
"Ik zou willen dat ik, toen ik nog een jonge arts in opleiding was, een formele opleiding had gehad in het herkennen, melden en afhandelen van gevallen van kindermisbruik. Dit is het deel dat eigenlijk ontbreekt in Maleisië, en ik heb nog steeds het gevoel dat het nog steeds zo is, hoewel er nu enige verbetering is, maar het ontbreekt nog steeds in de meeste opleidingscentra," zei Dr Yap.
Ze zei dat veel gevallen van kindermishandeling in Maleisië niet worden gemeld door medisch personeel vanwege het algemene gebrek aan bewustzijn over hun rol om mishandeling te melden, hun gebrek aan kennis over de meldingsprocedure, evenals angst om betrokken te raken bij de zaak en mogelijke rechtszaken.
Dr. Yap zei dat het gebrek aan bewustzijn over het melden van kindermishandeling betekent dat veel artsen de procedures voor het melden niet kennen of er liever niet bij betrokken raken.
"Velen willen niet de rompslomp hebben van het doorlopen van het proces als je het eenmaal hebt gemeld.
"Als je eenmaal aangifte hebt gedaan, komt de politie je opzoeken voor onderzoek. JKM wil dat je een verslag maakt van je gedocumenteerde bevindingen. En als de zaak voor de rechter komt, zult u als getuige-deskundige moeten optreden," zei Dr. Yap.
Dr. Yap benadrukte echter dat het niet melden van een vermoeden van kindermishandeling niet alleen in strijd is met de wet, maar uiteindelijk ook kan leiden tot negatieve gevolgen die het leven van het kind in gevaar brengen.
Dr. Yap wees erop dat in artikel 123 van de kinderwet van 2001 is bepaald dat geen rechtsvervolging kan worden ingesteld tegen artsen die te goeder trouw een melding hebben gedaan, in de redelijke overtuiging dat het kind werd misbruikt.
Onder verwijzing naar een stroomschema van het Ministerie van Volksgezondheid (MOH) over hoe een geval van kindermishandeling moet worden gemeld, merkte Dr. Yap op dat zodra de meldingsketen is begonnen, documentatie van cruciaal belang is.
"Zorg ervoor dat alles goed wordt gedaan - de documentatie, het verzamelen van bewijsmateriaal - alles wordt meegenomen om de politie te helpen bij het onderzoek.
"Als je dat niet doet, komen veel van de gemelde zaken niet eens voor de rechter," zei Dr. Yap.
Ongeveer 6.000 tot 7.000 kinderen worden jaarlijks als misbruikt gemeld, hoewel Dr. Amar zei dat dit een grove onderrapportage is, aangezien drie lokale gemeenschapsonderzoeken naar seksueel misbruik van kinderen percentages tussen 8 en 26 procent van alle kinderen lieten zien.
Gegevens van gemeenschapsonderzoeken naar mishandeling van 15- tot 17-jarigen in 2006 en 10- tot 12-jarigen in 2011 toonden aan dat minstens de helft een vorm van fysiek of emotioneel misbruik heeft meegemaakt en in een onzekere thuisomgeving leeft.
De mensenrechtencommissie van Maleisië (Suhakam) maakte ook melding van gevallen van mishandeling in kinderopvangcentra en onderwijsinstellingen, waaronder tahfiz-scholen.
"Er is geen duidelijk beeld van het aantal niet-geregistreerde tahfiz-scholen, maar uit mediaberichten blijkt dat er alleen al in de Klang-vallei honderden zijn; vaak wordt misbruik in religieuze centra in de doofpot gestopt.
"Bovendien is de overgrote meerderheid van de kinderopvangcentra of kinderdagverblijven die actief zijn, niet geregistreerd, naar schatting meer dan 50.000," zei dr. Amar.
In 2016 verklaarde het ministerie van Vrouwen, Familie en Gemeenschapsontwikkeling dat slechts 4.240 kinderdagverblijven en 1.650 kinderopvangcentra waren geregistreerd bij het ministerie van Welzijn.
"Niet-geregistreerde kinderopvangcentra of kinderdagverblijven zijn zorgwekkend vanwege het potentieel voor slechtere kinderzorg en gebrek aan toezicht," zei Dr. Amar.
Scholen zijn ook geen ongewone plaatsen waar misbruik voorkomt, maar vaak is het onderzoek intern en wordt er geen melding gemaakt bij de relevante autoriteiten.
"In de loop der jaren heb ik als kinderarts een aantal keren meegemaakt dat leerkrachten kinderen misbruikten; lichamelijk, seksueel en emotioneel. De klassieke reactie is om leerkrachten over te plaatsen naar een andere school.
"Dit ontkent de realiteit dat deze leraren kinderen kunnen blijven misbruiken op de nieuwe school en bovendien krijgt het kind niet de juiste steun en zorg.
"Ondanks het dwingende karakter van de Child Act 2001, de bevoegdheid van de Social Welfare Officers als 'kinderbeschermers' en de uitgebreide en veelomvattende bevoegdheden die hen zijn toegekend, lijkt het Welfare Department vaak machteloos te staan", aldus Dr. Amar.
